سیب زمینی که نام علمی آن سولانوم توبروسوم(solanum tuberosum) میباشد، گیاهی علفی و چند ساله است. اما در کشاورزی بهعنوان یک گیاه یک ساله مورد کشت و کار قرار میگیرد. (گیاه یک ساله گیاهی است که، چرخه زندگیاش از زمان جوانه زدن تا تولید دانه در یک سال کامل شده و سپس از بین میرود)
زادگاه اولیه آن در کوههای آند در بولیوی و پرو بودهاست. حدود هشت هزار سال پیش برای بار اول کشف و در این مناطق خشک و خنک کشت شد.
نخستین جایی که در ایران کاشته شد، روستای پشند در استان البرز بودهاست، به همین دلیل همچنان سیب زمینی پشندی در ایران معروف است.
شرایط مناسب برای کشت سیب زمینی
این گیاه طالب آب و هوای خنک میباشد و در این نوع آب و هوا است که که مرغوب ترین و حداکثر محصول بهدست میآید. بنابر آزمایشهای متخصصین بهترین و مناسب ترین درجه حرارت خاک برای تشکیل غده سیب زمینی و درشت شدن آن 17 درجه سانتیگراد میباشد و در 29 درجه حرارت خاک، غده تشکیل نمیشود و عملکرد محصول صفر است. بنا بر آن چه گفته شد فصل کاشت سیب زمینی در نقاط سردسیر و شمال ایران ، بهار و تابستان و در نواحی گرم جنوب و سواحل خلیج فارس ، پاییز و زمستان میباشد.
از حیث آب، سیب زمینی یکی از نباتاتی است که احتیاج فراوان به آب دارد. خاکی که این گیاه در آن کاشته میشود باید همیشه در اطراف ریشه دارای رطوبت کافی باشد.
استانهایی که بیشترین میزان کشت سیب زمینی دارند
استان همدان با تولید 24 درصد از سیب زمینی کشور، مقام اول در تولید این محصول را به خود اختصاص دادهاست و استانهای اردبیل، اصفهان، آذربایجان شرقی، کردستان و زنجان به ترتیب رتبههای دوم تا ششم تولید را دارند که جمعا 63 درصد سیب زمینی کشور را تولید میکنند.
سیب زمینی بهاره در مناطق دزفول، جیرفت و کهنوج،گرگان، اصفهان و کازرون کشت میشود. تولید تابستانه این محصول در مناطق اصفهان، بهار همدان ، طارم، عجب شیر و بجنورد صورت میگیرد و جیرفت و کهنوج، لار و لامرد نیز مناطق کشت زمستانه این محصول به شمار میروند.
انواع سیب زمینی
در کشور ما اکنون رقم های گوناگونی از سیب زمینی مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته که با توجه به مجموعه شرایط ، ارقام زیر با ویژگیهای گوناگون انتخاب شدهاند: پشندی، آئولا، دراکا، کوزیما، مورن و … رقم هایی هستند که برای کشت در سطوح وسیع در نواحی گوناگون انتخاب شدهاند.
انواع سیب زمینی از نظر دوره رشد به سه گروه تقسیم میشوند:
- رقم های خیلی زودرس و زودرس: دوره کامل برای رشد و تولید غده در رقم های خیلی زودرس 70 تا 80 روز و در رقم های زودرس 80 تا 90 روز است. عملکرد این ارقام در مقایسه با رقم های دیررس کم تر است.که به علت بالا بودن درصد آب در غده، کم بودن ماده ماده و نازکی پوست غده، قابل ذخیره به صورت انباری نیست و باید تازه مصرف شود.
- رقم های متوسط رس یا میان رس: در این رقم ها زمان لازم برای رسیدن و تولید غده 100 تا 120 روز است و به ارقام تابستانه معروف هستند.
- رقم های دیررس: زمان لازم برای رشد کامل و تولید محصول در این رقم ها 130 تا 150 روز است و به رقم های پاییزه معروف هستند. عملکرد محصول و مقدار نشاسته در رقم های دیررس بیش از رقم های میان رس و زودرس است و خاصیت آن ها برای نگهداری در انبار بیشتر است.
خواص
- منبع ویتامین B6 و ویتامین C بوده و برای سلامتی بسیار مفید است.
- در هضم غذا موثر است.
- حاوی مقادیر زیادی آنتی اکسیدان است و خاصیت ضد سرطانی دارد.
- از قلب محافظت میکند و یک ماده مغذی کم چرب به حساب میآید.
- به دلیل داشتن ترکیباتی موسوم به kukoamines فیبر و پتاسیم باعث کاهش فشار خون میشود.
- میتواند اثرات مفید بر سیستم ایمنی داشته باشد.
- به کاهش کلسترول خون کمک میکند.
- مصرف آن با توجه به این که غنی از فیبر میباشد، میتواند از عود سنگ کلیه جلوگیری کند.
بدون دیدگاه